AniFem-ronde
Een bezoek aan de CLAMP-tentoonstelling in Tokio om 35 jaar van het legendarische mangacollectief te vieren
Chibi Yuuto, ervaren CLAMP-archivaris, neemt ons mee op een tour door het grootste eerbetoon ooit aan hun invloedrijke carrière, en creëert alles, van shoujo tot seinen
Kannibalisme, het verachtelijke en het vreemde van het verhaal in Scrumptious in Dungeon
Kui neemt elementen van afschuw en verwerping en transformeert deze in liefde en gemeenschap, internet als onze hoofdrolspelers in de kerker zelf.
Welke anime is voor jou een jaarlijkse traditie?
Voor de feestdagen of daarna.
December 2024 Patron-nieuwsbrief en aanbevelingen
Updates achter de schermen van het afgelopen jaar en enkele leessuggesties.
Voorbij AniFem
Shōjo Manga-pionier Macoto Takahashi sterft op 90-jarige leeftijd (Anime Information Community, Anita Tai)
Takahashi overleed in november en er werd gerouwd tijdens een privédienst.
Takahashi werd in 1934 in Osaka geboren en begon zijn artistieke carrière in 1953. Hij maakte zijn tijdschriftdebuut met het verhaal ‘Kanashimi no Hamabe’ (Sorrowful Seaside) in Shojo Natsu (een speciale uitgave van Kobunsha‘s belangrijkste Shojo journal) in 1957 en zou een gevestigde kracht worden achter wat nu bekend staat als de shōjo (meisjes) stripkunststijl.
Hij stond bekend om zijn Arashi o Koete (Overwin de storm) en Kleine La serie. Zijn werken maakten ballet populair in de Verenigde Staten shōjo scène en de grote, fonkelende ogen van zijn personages waren zijn vaak geëmuleerde handelsmerk. Hij bracht ook shōjo manga en mode komen dichter bij elkaar door de outfits van personages te benadrukken in mangapanelen over het hele lichaam.
Takahashi’s kunst is verschenen in modeshows van Comme des Garcons, was te zien in de catwalklooks van ontwerper Rei Kawakubo tijdens de Paris Trend Week 2017 en was te zien in zijn galerie in Sakura Metropolis, Chiba.
ANN sprak met Takahashi over zijn carrière en inspiraties in 2022.
Hartvormige doos met herinneringen: een retrospectief van Princess Ai (Anime Herald, Megan D.)
Een terugblik op de meest beruchte flop van Tokyopop.
Wie heeft gemaakt Prinses Ai? Als je afgaat op de oorspronkelijke aankondiging in 2003zou je denken van wel Courtney Liefdede voormalige leadzanger van grungeband Gap. Ze werd zeker als één ervan genoemd in zowel de boeken als in de eigen advertenties van Tokyopop. Destijds noemde ze Ai haar ‘alter ego’ en gepraat over hoe Prinses Ai werd geïnspireerd door haar eigen tijd in Japan als jonge vrouw. Opgemerkt moet worden dat Love door dit verhaal een gesteriliseerde en zwaar gefictionaliseerde versie van zichzelf presenteerde, aangezien ze in werkelijkheid slechts kort in Japan doorbracht als illegale topless danseres voordat ze werd gedeporteerd, een van de vele verhalen uit haar moeilijke jeugd. Prinses Ai was in de eerste plaats bedoeld als promotiemiddel voor haar soloalbum uit 2004 Amerika’s liefjemaar de serie hielp haar verkoopcijfers of haar afnemende carrière weinig. Hoewel er door de jaren heen veel grappen ten koste van haar zijn gemaakt, is het oneerlijk om Courtney Love de schuld te geven van de tekortkomingen van haar werk. Prinses Ai terwijl het enige wat ze bijdroeg haar naam was en een paar geleende particulars uit haar leven.
Er waren tenslotte nog twee andere vrouwen met een directere creatieve bijdrage Prinses Ai. De eerste was Ai Yazawade gevierde shoujo-mangakunstenaar achter werken als NANA En Paradijselijke kus. Haar rol was vrij klein en leverde slechts een handvol conceptschetsen voor Ai zelf op. Dat zou je niet afleiden uit het promotiemateriaal van Tokyopop, need ze leunden internet zo zwaar op haar naam als bij Courtney Love. De echte kunstenaar erachter Prinses Ai was Misaho Kujiradou, een kleine shoujo-mangaka met destijds slechts een handvol korte verhalen op haar naam. Het is gemakkelijk te begrijpen waarom ze zich bij een dergelijk mission zou aansluiten: niet alleen Prinses Ai het was haar eerste manga in sequence, maar het kreeg een gegarandeerd internationaal publiek. Het moet de snelste manier zijn geweest om haar carrière naar een hoger niveau te tillen. Dat gezegd hebbende, ze was gewoon een ingehuurde kunstenaar; ze creëerde het personage niet en schreef het verhaal niet.
De echte Svengali erachter Prinses Ai was de mysterieuze schrijver, DJ Milky. Hun biografie was vaag en vol onzin, en er zijn nooit foto’s van hen openbaar gemaakt. Daar was een goede reden voor: ‘DJ Milky’ was namelijk het pseudoniem van Tokyopop-oprichter en CEO Stu Levy. Dit was destijds een publiek geheim onder professionals uit de industrie, maar de gemiddelde Tokyopop-lezer zou de waarheid pas leren kennen toen wijlen Zac Bertschy schreef erover in 2007. Dit pseudoniem diende niet alleen om het feit te maskeren dat dit verhaal was geschreven door een leidinggevende van middelbare leeftijd, maar hielp ook om de bijdragen van co-schrijver Rob Tokar, een van de hoofdredacteuren van Tokyopop, te verbergen.
Mensen in heel Japan komen bijeen om te protesteren tegen vrouwenhaat na de opmerking van de schrijver over ‘baarmoederverwijdering’ (De Mainichi, Asako Kamihigashi en Mari Sakane)
Protesten vonden plaats in meerdere steden, waaronder Tokio, Osaka, Nagoya en Sapporo.
De stap kwam nadat Naoki Hyakuta, een romanschrijver en hoofd van de kleine oppositiepartij Conservatieve Partij van Japan, tijdens een discussie over maatregelen om het dalende geboortecijfer in Japan aan te pakken, verwees naar wat hij een sciencefiction-voorstel noemde om de baarmoeders van vrouwen boven de 30 te verwijderen. Bovendien werd de uitdrukking ‘Jouw lichaam, mijn keuze’ na de Amerikaanse presidentsverkiezingen aanzienlijk vaker gebruikt op sociale media, naast andere seksistische on-line berichten over vrouwen. Japan heeft intussen talloze oproepen gezien voor de terugkeer van een beroemde beroemdheid die ervan verdacht wordt vrouwen tot seks te dwingen.
Er werd een demonstratie georganiseerd als reactie op Akiko Matsuo, de CEO van And so forth.books Inc. – een uitgever gespecialiseerd in boeken over feminisme – die ook de ‘Flower Demo’-beweging lanceerde om te protesteren tegen seksueel geweld; Kazuko Fukuda, de oprichter van het “#Nandenaino (Waarom do not now we have it?) mission” om het bewustzijn te vergroten van de realiteit van slechte omstandigheden rond seksuele en reproductieve gezondheid en rechten in Japan, zoals anticonceptie en abortus; en Yutori Takai, een ethicus en universitair hoofddocent aan de Gunma Universiteit. De protesten riepen op tot de realisatie van een samenleving waarin “iedereen kan leven met eigendom van zijn eigen lichaam.”
Matsuo drong er bij de menigte die ondanks het koude weer op afkwam in Tokio op aan: ‘Laten we onze woede en stemmen verzamelen en ze presenteren aan degenen die ons vertrappen. Laten we het zichtbaar maken”, wat leidde tot luid applaus van de deelnemers die borden en afbeeldingen vasthielden. In een volgende toespraak zei Fukuda: “Vandaag is een dag om onze macht te vergaren en iedereen hoop te brengen. Laten we onze kracht om te leven en onze hoop doorgeven.” De organisatoren overwegen om in de toekomst meer rally’s te organiseren onder de naam “#Watashi no Karada (Mijn lichaam) demo.”
Veteraan uit de anime-industrie Jan Scott-Frazier sterft op 59-jarige leeftijd (Anime Information Community, Alex Mateo)
Scott-Frazier was een uiterst invloedrijke figuur in de Amerikaanse anime-industrie, naast zijn werk in Japan.
Frazier heeft 13 jaar in de anime-industrie in Japan gewerkt in een aantal verschillende functies, onder meer als producent. Zij sloot zich aan Artland‘s productieafdeling in 1989, waarmee ze de eerste buitenlander was die op de productieafdeling van een Japanse animatiestudio werkte. In 1992 richtte ze haar eigen volledige productiebedrijf op, TAO Company Ltd., in Bangkok, Thailand. In 1994 was ze medeoprichter van GENESIS Digital Publishing Firm Izumi Matsumoto (Kimagure Oranjeweg) waar ze creëerden Komisch AANde eerste digitale manga.
Zij werd voorzitter van Productie IG VS in 1995 en werkte als producer en technisch directeur aan Japanse zijde. Ze was technisch directeur van de animatie voor de Grandstream-saga, Madou MonogatariEn Kyoushin Senki video games en werken aan de Panzer Dragoon OAV. Als freelance regisseur regisseerde Frazier afleveringen van Susie-chan & Marvy en werkte aan de ontwikkeling van originele tv-serieprojecten. Na terugkeer in de Verenigde Staten richtte ze de non-profitorganisatie op stemacteur mission Stemmen Voor.
Andere credit zijn onder meer achtergrondartiest voor Verdoemde Megalopolis En Genocyberproductieassistent voor Koiko geen Mainichi En Riki-Oh 2: Horobi geen Kotussencontrole voor Transformers: overwinning En Bio-pantser rokenen 3D-animator voor Verloren universum. Ze was ook de Engelse vertaler voor de Dode bladeren animatie, en de Psychische Academie En Geschreid manga.
Fukuoka wordt het derde hooggerechtshof in Japan dat het verbod op het homohuwelijk ongrondwettig verklaart (De Mainichi)
Het verbod schendt met identify artikel 13 van de grondwet, dat betrekking heeft op ‘het recht om geluk na te streven’.
De eisers hebben beroep aangetekend nadat de districtsrechtbank van Fukuoka in juni 2023 hun schadevergoedingsclaim had afgewezen en oordeelde dat de regering niet onmiddellijk verplicht was wetgevende maatregelen te treffen, ondanks dat ze zich in een “staat van ongrondwettigheid” bevond.
De Japanse bepalingen op het gebied van het burgerlijk recht en de gezinsregistratie zijn gebaseerd op het huwelijk tussen een man en een vrouw, en de privileges die voortvloeien uit het huwelijk, waaronder erfrecht, belastingvoordelen en gezamenlijk gezag over kinderen, worden alleen aan heteroseksuele paren toegekend.
Japan blijft het enige geïndustrialiseerde land van de Groep van Zeven dat het homohuwelijk of het burgerlijk huwelijk niet heeft gelegaliseerd, ondanks de toenemende druk van de LGBT-gemeenschap en haar aanhangers.
Eerdere districtsbeslissingen varieerden in reikwijdte, waarbij de rechtbanken van Sapporo en Nagoya zeiden dat het gebrek aan wettelijke erkenning van het homohuwelijk ongrondwettelijk is, en de districtsrechtbank van Tokio oordeelde dat het zich in een ‘staat van ongrondwettigheid’ bevindt. De districtsrechtbank van Osaka is tot nu toe de enige die oordeelt dat de huidige moist constitutioneel is.
In de eerste twee uitspraken van het Hooggerechtshof eerder dit jaar zeiden de hooggerechtshoven van Sapporo en Tokio dat het gebrek aan wettelijke erkenning van het homohuwelijk in het land ongrondwettelijk is.
VIDEO: Introductie van de 100 Shoujo-uitdaging
VIDEO: Atlach=Nacha: Queer Gothic, Poisonous Yuri en de verschrikkingen van de eeuwigheid.
VIDEO: Aanbevelingen van zeven onderschatte andere video games.
SKEET: Pre-orderaankondiging voor aankomend boek De Fangirl-dagboeken.
“The Fangirl Diaries” (januari 2025) is mijn debuut non-fictieboek waarin ik vertel over mijn ervaring als tiener die door anime-fandom navigeerde in de jaren 90. Hoe was het voor een fangirl die in de kast zat om zichzelf by way of fandom te vinden? Ineenkrimpen is vrij zijn. Bestellen: mcfarlandbooks.com/product/the-…
– Eri Victoria | De Fangirl Diaries-auteur (@scarlet-rhapsody.com) 15 december 2024 om 17:43 uur
SKEET: Een volgersactie voor tweedehands cosplaywinkel Lumikha Cosplay Resale.
We zijn zo dicht bij 4k-gebruikers op Lumikha Cosplay Resale! Kom jij ons tegen het einde van het jaar helpen om ons doel te bereiken? Als je al bent aangemeld, deel dit dan en/of vertel een vriend over onze #sustainablecosplay-inspanning! 🎀 LumikhaCosplay.com #cosplay
— Lumikha Cosplay-wederverkoop (@lumikhacosplay.com) 13 december 2024 om 22:50 uur
AniFem-gemeenschap
We horen graag over uw tradities en over de reeks titels die een naam krijgen.
Goede keuze 👍 ook Gundam Wing: Limitless Waltz
— …door Ethan Fox (@byethanfox.bsky.social) 17 december 2024 om 03:01 uur
Snow Fairy Sugar en Princess Tutu zijn de beste winterrewatches ❄️🩰✨
— SailorGuardianHope (@sailorguardianhope.bsky.social) 16 december 2024 om 23:23 uur
Geestig weg! Het maakt mij altijd blij, wat er ook gebeurt in mijn leven.
— Blije Kuro Kitty (@happykurokitty.bsky.social) 17 december 2024 om 00:36 uur
