Hallo mensen, en welkom terug bij Unsuitable Each Time. Vandaag wil ik graag terugkeren naar een verhaal dat ik veel te lang heb laten hangen, terwijl we onze verkenning van de aangrijpende en transcendente Marvel Egg Precedence voortzetten. Ik zou eerlijk gezegd veel eerder zijn teruggekeerd, maar de discussies rond de present werden aan het einde van de oorspronkelijke reeks behoorlijk giftig en migreerden naar dat frustrerende rijk van het veroordelen van mensen vanwege de verhalen waar ze van genieten. Dit soort discussies waren voor mij de aanleiding om mijn betrokkenheid bij on-line discussies te beperken, dus haalde ik immediate mijn hand van het fornuis, wachtend tot de hitte was verdwenen.

Nou, tegenwoordig praat niemand meer over Marvel Egg Precedence, dus ik ben blij dat ik eindelijk terugkom. Toen we voor het laatst waren gestopt, waren Momoe’s zorgen over haar genderpresentatie zojuist weggenomen door haar snelle vriendschap met Kaoru, haar nieuwste wonder-ei-project. Helaas werd haar overwinning afgebroken door de verschijning van een mysterieus meisje met een vlinderkop, dat immediate Momoe’s bekende Panic doodde. Nu Momoe’s laatste overwinning ook het meisje heeft vrijgelaten waar ze al lang voor vocht, en de machinaties van Acca en Ura-Acca in beeld komen, lijkt het erop dat de tijd voor episodische avonturen is geëindigd en dat de tijd van pijnlijke onthulling nabij is. . Laten we eens kijken wat ons te wachten staat in onze volgende Marvel Egg Precedence!

Aflevering 10

‘Een volwassen form.’ Een afleveringstitel met een transparant onheilspellende ondertoon, vooral in de context van deze present. Vooral Sawaki beeldt Ai voortdurend af als een ‘volwassen form’ op de meest roofzuchtige manier die mogelijk is, en speelt tegelijkertijd haar onschuld en groeiende volwassenheid uit, de ‘latente hitte’ van zijn kunsttentoonstelling. Maar in werkelijkheid omvat dat kader veel meer dan alleen Sawaki: jonge vrouwen worden voortdurend geseksualiseerd door de samenleving op manieren die buiten hun macht liggen, tegelijkertijd neergezet als onschuldig en plooibaar, maar ook seksueel beschikbaar, tot het punt waarop vrouwen vaak ‘de schuld’ krijgen van ‘verleidelijke ‘mannen simpelweg door in de samenleving te bestaan. De schurken van onze verschillende wonder-ei-proeven hebben een schurkengalerij van mannen opgeleverd die zich onrecht aangedaan voelen simpelweg door het bestaan ​​van iemand tot wie ze zich seksueel aangetrokken voelen, maar die er geen belang bij heeft hen te valideren. Het framen van kinderen als volwassenen is een manier om hun natuurlijke gevoel van schuld of verantwoordelijkheid te verzachten – hun gewelddadige aantrekkingskracht is blijkbaar minder hun eigen verantwoordelijkheid als deze kinderen ‘weten wat ze doen’, zodat de onschuld van de kindertijd wordt uitgewist

We openen met Rika die ook haar eindoverwinning behaalt, maar haar langverwachte vriendin door haar vingers laat glippen

“Dat is goed. Ik zie je aan de andere kant.’ Een beladen assertion, dat Rika’s gelukkiger relatie met leven en dood weerspiegelt. Ze wil geen zelfmoord meer plegen – ze mist haar vriendin, maar die vriendin is gewoon een tijdje verder gegaan en Rika zal haar aan de andere kant zien

En haar bekende Mannen is de volgende die valt, gedood door een meisje met een libellekop dat zichzelf ‘Dot’ noemt

Ik begrijp zeker waarom het vertrouwen in het verhaal van Marvel Egg op dit punt begon te wankelen. Sierlijke verhalen zijn over het algemeen zowel op zichzelf staand als zelfreflectief; hun doelen weerspiegelen hun start, hun kerncomponenten worden vastgelegd in het eerste bedrijf, en hun oplossing komt als een natuurlijk verlengstuk of antwoord op de introductie ervan. “En dan verschijnen er driekwart van de weg nieuwe schurken” is eigenlijk het tegenovergestelde van dat alles, dus ik hoop dat de uitleg van deze insectenmeisjes hen op een elegantere manier verbindt met de variabelen waar we al mee worstelen

Dot zegt dat ze ‘gewoon Hyphen volgt’, vermoedelijk het meisje dat Momo confronteerde. Hun namen omlijsten hen als geen volwaardige mensen, slechts als interpunctie in een zin

“Als je lacht, wordt iedereen blij. Frill zei het”

Uitstekend hectisch lijnwerk als Dot nadert, Rika’s paniek duidelijk in de gedetailleerde, wiebelende lijnen van haar uitdrukking

Ook mooi gebruik van de zoemende vleugels van Dot om de spanning van het second op te voeren

Terug in de wondereierentuin is alles diepblauw geverfd voor de nacht, wat sterk contrasteert met Ai’s gele hoodie. God, ik was vergeten wat een uitzonderlijke, creatieve visuele identiteit deze present heeft; het barst van de overtuigende visuele ideeën, van de monsters tot de lay-outs en het kleurontwerp

En dan is er nog deze fenomenale OP. “Esthetisch uitbundige verkenning van de menselijke psychologie” is mijn favoriete anime-subgenre, eigenlijk waar dit medium volgens mij het beste in is, dus ik houd me over het algemeen stevig huge als er een Eva, Flip Flappers of Monogatari langskomt

In het huis naast de tuin vindt Ai een bord met wat potentiële doelwitten voor wondereieren lijken, naast knipsels over de recente toename van jonge zelfmoorden.

“Alleen Warriors of Eros kunnen Thanatos verslaan?” Hoewel eros normaal gesproken wordt gedefinieerd als romantische liefde, lijkt het erop dat dit hier niet noodzakelijkerwijs het geval is, tenminste als de motivaties die ons kwartet leiden iets zijn. Onze helden zijn niet per se verliefd op hun verloren vrienden, ze doen er gewoon alles aan om hen te beschermen – dus alleen de bereidheid om voor een ander te sterven kan de drang overwinnen om jezelf uit te wissen

Ze komt Ura-Acca tegen, die een verjaardagstaart klaarmaakt. Alles in deze wereld spreekt over ouder worden, over het second van de overgang van de adolescent naar de jonge volwassenheid

‘Voordat we er zo uitzagen, maakten we een meisje, gewoon voor de lol.’

Zorgvuldig kleurontwerp als we terugkeren naar de vorige levens van Acca en Ura-Acca. De kamers die ze bezetten zijn bijna uniform steriel grijs – de enige kleurfragmenten zijn afkomstig van de twee zelf, in de vorm van hun roze en oranje shirts

“Hoe moeten we haar noemen”, vraagt ​​males, terwijl het scherm zich richt op een bord met een “AI-strategievergadering”. Dat kan een aanwijzing zijn, maar ik betwijfel op de een of andere manier of Ai in het geheim een ​​kunstmatige intelligentie is

“We probeerden ons een wezen voor te stellen waarvan we konden houden als een dochter, waardoor we zouden vergeten dat het een AI is. Onstabiel en ingewikkeld, zoals het midden tussen kindertijd en volwassenheid.” Dus creëerden ze een vrouw die het liminale stadium belichaamt waar deze present in het algemeen mee bezig is, en vermoedelijk zijn daar slechte dingen uit voortgekomen.

En dat meisje was Frill

“We gaven haar de eigenschappen die een vader zou willen dat zijn dochter had.” Frill was dus nog meer een gevangene dan deze twee, waarbij zelfs haar persoonlijkheid werd gedicteerd door haar ‘ouders’. Geen surprise dat ze sympathiseert met de Marvel Egg-deelnemers, maar een hekel heeft aan de familie die deze twee hen hebben geboden

“Oncontroleerbaar zijn is de essentie van vrouwelijkheid.” Web als de episodische antagonisten van deze present, ziet Acca vrouwen in wezen als dieren die getemd moeten worden, waarbij hun onafhankelijkheid wordt opgevat als een uitnodiging om ze onder controle te houden.

Dan ontmoeten Acca en Ura-Acca een vrouw, dezelfde vrouw op de foto’s in hun huis

Haar naam is Azusa Hoshina

“Ze leek me een goed mens. Maar ja, we waren geen van beiden goed in het beoordelen van vrouwen.” Toch had je nog steeds het vertrouwen om de persoonlijkheid van een vrouw daadwerkelijk vorm te geven. Acca en Ura-Acca vormen een mooie aanvulling op de agressievere, beledigende, manipulatieve autoriteitsfiguren van deze present; ze beschouwen zichzelf eigenlijk als redelijke mensen, en ze kunnen vrij goed integreren in de samenleving, maar ze worden nog steeds fundamenteel gedreven door seksistische opvattingen over vrouwen die óf onkenbaar óf elementair zijn, gedefinieerd door een fundamentele irrationaliteit die ze afwisselend zien als charmant of niet serieus

Bekijk een greep uit de movies uit de jaren ’40 en ’50 en je zult veel serieuze verwoordingen van dit perspectief zien: “vrouwen kunnen charmant zijn, maar ze zijn niet echt volwassenen.” Door dat kader krijgt de titel van deze aflevering een further betekenis: het perspectief van deze mannelijke toezichthouders op alle vrouwen, als eeuwig afhankelijke personen die gehumeurd kunnen worden, maar niet volledig gerespecteerd.

Het was blijkbaar Azusa die hen uitnodigde in het wondereierenhuis. De composities weerspiegelen rechtstreeks de aanpak van Ai als Frill voor het eerst bij het huis arriveert

“Azusa koos voor Acca.” Het gebrek aan commentaar van Ura-Acca op deze wending onthult zijn gevoelens duidelijk

Frills antwoord is kouder: “heb je een hekel aan je man omdat hij je bedriegt, of aan de vrouw omdat ze hem van je heeft gestolen?”

Opgegroeid en letterlijk geprogrammeerd door deze twee, kan Frill relaties alleen zien in termen van machtsdynamiek, van eigendom en controle. Ze kondigt aan dat ze een vriend wil, maar wil die vriend ook zelf ontwerpen, anders wordt de vriendin daadwerkelijk superieur aan haar

‘Op haar eigen manier heeft Frill misschien geprobeerd haar jaloezie op Azusa een andere wending te geven.’ En natuurlijk flatteert die programmering noodzakelijkerwijs de oedipale kijk van Acca en Ura-Acca op de relaties tussen ouders en kinderen.

Azusa’s zwangerschap zorgt ervoor dat zowel Acca als Ura-Acca Frill helemaal vergeten. Ze was gewoon een leuke afleiding voor hen, een venture waar ze aan begonnen om te zien of ze konden slagen. Geen surprise dat ze hen en hun nieuwe venture veracht

Frill haalt dus uit naar haar vervanger en vermoordt Azusa. En op haar beurt wordt ze behandeld als een mislukt venture, niet als een dochter. Acca laat onmiddellijk elke pretentie van het respecteren van haar identiteit varen en zegt: ‘het enige wat je doet is enter detecteren’ terwijl hij haar ruw de entice af gooit. Vrouwen moeten worden getolereerd totdat ze de grens overschrijden; hun persoonlijkheid is voorwaardelijk, en de voorwaarde is dat ze de mannen in hun leven blijven vleien

‘Niet het donker! Niet de enge plek!” Ze begraven haar letterlijk levend in een gat in de kelder. Ja, ze verdienen wat er naar hen toekomt

“Het ding dat ons heeft gered was Himari, de dochter die Azusa achterliet.” En zelfs daarna zien ze zichzelf nog steeds als de slachtoffers! Nog steeds de verdrietige mannen, gefaald door vrouwen, verlost door een frisse vrouw die opnieuw de kwaliteiten belichaamt die ze zullen toestaan

‘Als je wacht, zou ik het niet erg vinden om met je te trouwen.’ Opgegroeid door deze twee, gaat hun nieuwe dochter zichzelf zelfs zien als een vervanger voor de verloren Azusa

‘Die nacht stierf Himari. Het leek op zelfmoord, maar er zat geen briefje bij.”

Op de een of andere manier spande Frill samen om de zelfmoord te regelen. “Ga je mij vermoorden?” “Je bent geen mens.” “Ik ben een mens! Ik ben bang in het donker en krijg tandpijn.” Frill blijft hun perspectief op vrouwen belichamen, waarbij haar menselijkheid afhankelijk is van het feit dat ze de perfecte, geïdealiseerde dochter blijft. En ze zit nog steeds gevangen in haar onderdanigheid aan Acca en Ura-Acca; in plaats van te ontsnappen, klampt ze zich huge aan hun goedkeuring en vernietigt ze elke concurrentie om hun liefde

‘Doe niet alsof je mij niet ziet. Ik ben uit jullie twee geboren.” Dit achtergrondverhaal doet eigenlijk precies wat ik hoopte: het verankert Frills bestaan ​​zowel in het mechanische verhaal van Acca en Ura-Acca, als in de thematische cycli van misbruik die deze generatie verloren wonder-eiermeisjes hebben gecreëerd. Zij is het eerste meisje dat onze schurken hebben verraden, en afgeschilderd als monsterlijk vanwege haar weigering om slechts een medeplichtige in hun leven te zijn, om van te genieten of om ter vrije besteding weggegooid te worden. En vermoedelijk zal zij het laatste meisje zijn dat onze huidige helden moeten redden, waardoor op de een of andere manier de draad wordt doorbroken die haar aan haar vaders bindt.

Dus het wonder-eisysteem werd opgezet in tegenstelling tot Frill

En klaar

Eindelijk worden de geheimen echt onthuld! Eerlijk gezegd verwachtte ik het ergste van onze Large Reveal-aflevering na de onverwachte toevoeging van Frill, maar deze aflevering nam mijn angsten weg en positioneerde Frill als nog een tragisch gevolg van Acca en Ura-Acca’s egoïsme. Hun onwil om Frill als een echt persoon te zien, en hun grootschalige verlating van haar zodra een nieuwe liefde in beeld kwam, weerspiegelt keurig de voorwaardelijke, bezittelijke verliefdheid die alle schurken van Marvel Egg kenmerkt, de oppervlakkige aanbidding van vrouwelijkheid die altijd plaats maakt voor een De overheersende vraag naar controle en de veroordeling van welke instincten dan ook vallen buiten hun geïdealiseerde perspectief. Frill zou web zo goed een van Madoka’s heksen kunnen zijn, niet in staat om te ontsnappen aan de maatschappelijke veroordeling die onvermijdelijk komt wanneer je wil om te lijden is gedoofd, en je feitelijk uithaalt om je eigen verlangens na te streven. Maar juist door het onvermogen van Acca en Ura-Acca om hun landgenoten als volwaardige mensen te zien, is er toch hoop – dat Ai en Rika en alle anderen grondig zijn onderschat, en dat ze door hun solidariteit de minachting en haat van de deze onrechtvaardige wereld.

Dit artikel was boose mogelijk door lezersondersteuning. Bedankt allemaal voor alles wat jullie doen.